Op welke plek kom jij?

Veel vrouwen, vooral die tussen de 40 en de 50, is het geleerd dat het belangrijk is om altijd voor een ander klaar te staan. Voor een ander zorgen is natuurlijk heel dankbaar werk, vooral als je er een goed gevoel van krijgt. Maar het gevaar schuilt erin dat je steeds meer gaat doen, terwijl je dat eigenlijk niet meer wilt. Vraag jij je ook regelmatig af: “Wie zorgt er nu eens voor mij?”.

Herken jij dit? Vooral in de periode tussen 40 en 50 jaar word je daarmee geconfronteerd. Je hormoonhuishouding verandert . Je lichaam bereidt zich voor op de overgang en je zorghormoon vermindert. Kinderen zijn vaak nog thuis en volop in de pubertijd (daar heb je eigenlijk geen zin meer in). Ouders en schoonouders worden ouder en hebben vaak meer zorg nodig. Dan vinden we ook nog dat we een leuke baan moeten hebben en een leuke en sexy partner moeten. En alsof dat nog genoeg is willen we sporten en ook nog voldoende tijd voor vriendinnen hebben en tussen de bedrijven door lopen we ook nog eens de hele dag met onze mobiel in de hand.

Dat is allemaal best veel. En dan word je ook nog eens geconfronteerd met de overgang. In deze periode verandert er veel in jouw lijf. Je wordt vaak vanzelf zwaarder. Je krijgt last van overgangsklachten, zoals opvliegers, nachtzweten en vet op plekken waar je het niet wil. Tegelijkertijd krijg je tijdens de overgang ook meer behoefte aan rust en vraag je je vaker af hoe je de resterende jaren van jouw leven wilt invullen. Ook al had ik behoefte aan rust, toch heeft het ruime tijd geduurd voordat ik me realiseerde wat hiervan de oorzaak was….. en nog langer voordat ik hierop actie kon ondernemen.

Ik rende van hot naar her (soms ook als een kip zonder kop), voelde me overal verantwoordelijk voor. Ik was druk, druk, druk. Dit paste bij mij, ik ben immers enthousiast, energievol en overal voor te porren. Ik was ervan overtuigd dat als ik niet in actie zou komen, het allemaal niet goed zou komen. En mijn omgeving maakte er dankbaar gebruik van. Nee, hen valt niets te verwijten, ik creëerde mijn eigen werkelijkheid van druk, drukker, drukst…. En het leek alsof ik steeds harder moest lopen. Ik deed dit zelf en als je het op de keeper beschouwt ontnam ik eigenlijk de ander de mogelijkheid om zelf creatief te zijn en een oplossing te vinden. Ik ontnam de ander de mogelijkheid om hulp aan te bieden en ik ontnam mezelf de mogelijkheid om rust te vinden en goed voor mezelf te zorgen. Op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik dit helemaal niet wilde. Ik zag mezelf van een afstandje en ik zag wat ik aan het doen was. Ik liep in een cirkel rond en hield deze zelf in stand. Ik had er een patroon van gemaakt. Terwijl ik rust wilde en volop tijd en kwaliteit, creëerde ik het tegenovergestelde.

Onlangs nog werkte ik in mijn praktijk met een cliënt met een soortgelijk verhaal. We zijn met Menokuur aan de slag gegaan, hebben gewerkt aan bewustwording, patronen inzichtelijk gemaakt, hebben doelen geformuleerd en stappen gezet. Doordat zij dingen verandert, bespreekbaar maakt, verandert haar omgeving mee… en ze ziet zelf wat dat oplevert. Hoe mooi is dat? Dat is in ieder geval waar ik heel blij van word. En mocht jij jezelf ook in dit verhaal herkennen, schroom dan niet om contact op te nemen of meld je aan voor een gratis menokuurconsult. Ik zie er naar uit om samen met jou aan de slag te gaan.

Hartelijke groet,

Judith Bussink