Hoe goed ben jij in ‘fladderen’ en ‘jepsen’?

Vandaag heb ik een dagje ‘werken aan mijn bedrijf’ gepland. Dat is voor mij minstens zo belangrijk als een drukke dag in de praktijk. Tijdens zo’n dag schrijf ik blogs en nieuwsbrieven, werk ik mijn SocialMedia bij, creëer ik nieuwe dingen en kan ik daar ook ongestoord mee bezig zijn. Op zo’n dag doe ik alles wat niets heeft te maken met het ontvangen van cliënten in mijn praktijk. Dat klinkt heel relaxed en toch is het dat voor mij niet altijd.

Een praktijkdag draaien ervaar ik vaak als een stuk eenvoudiger en gemakkelijker om te doen. De reden daarvoor is dat zo’n dag weinig ruimte biedt om te freewheelen. Ik heb een vol geplande agenda. Ik ga van afspraak in afspraak, verbind me met mijn cliënten, kijk wat nodig is en geef tips en adviezen.

Een dag zonder praktijkafspraken is voor mij een oefening om gefocust en bij de les te blijven en niet tussendoor allerlei niet-belangrijke dingen te doen, zoals snel een wasje in de machine, de vaatwasser inpakken of snel een boodschapje of rondje dorp doen. Ik houd er namelijk enorm van om te fladderen. Nadeel van dat ‘fladderen of ‘jepsen’ zoals mijn moeder dat vroeger altijd noemde, is echter dat ik aan het eind van de dag achterblijf met een waslijst aan dingen die ik eigenlijk had moeten doen?

Herken jij dit?

Toen ik gisteravond naar bed ging, viel ik maar niet in slaap. Dat komt bij mij eigenlijk niet vaak voor, want meestal slaap ik al voordat ik het kussen ruik. Maar gisteren was het anders. Ik zag het 12 uur worden, half 1, 1 uur, half 2. Ik bleef rustig liggen, de tijd van schapen tellen, is voor mij inmiddels voorbij en ik weet ook dat ik op een gegeven moment gewoon in slaap val. Erop focussen, maakt het voor mij alleen maar erger.

Toen ik vanmorgen bijtijds opstond was ik nog wel wat moe. Ik liep niet bepaald over van energie. En dat was ook niet gek als je mijn nacht in ogenschouw neemt. Ik voelde wel een fijne kriebel om aan de slag te gaan. Hup douchen, naar beneden en klaar om te starten.

Ik kroop achter mijn laptop…. En tja wat moest ik ook alweer doen. Eerst maar een kopje thee, mail checken, Facebook openen, Insta berichtje plaatsen, krant van vrijdag erbij pakken en het artikel over “Werken in de overgang: Zwoegen, Zweten, Zwijgen” doornemen.

Wel bijzonder trouwens. Een week na de bijlage Vrouw en Gezondheid, waarin de overgang ook ruim aan bod kwam (en waar ik ook in stond:-),  staat er een paginavullend artikel over vrouwen in de overgangsleeftijd op de werkvloer, in de krant.

Ik vind het ontzettend positief dat taboes hieromtrent worden besproken en doorbroken, dat naar herkenning en erkenning wordt gestreefd. Vooral als je weet dat 30% van de ziekmeldingen van vrouwen in de overgangsleeftijd gerelateerd is aan de overgang. En dat een derde van de werkende vrouwen zich in deze leefijdscategorie bevindt.

Daarnaast zullen we langer door moeten werken en is het dus hoog tijd dat er meer aandacht komt. Ik maak me daar graag hard voor.

Aandacht vestigen, een goede informatievoorziening opbouwen, herkenning bewerkstelligen en naar erkenning streven (misschien nog wel het meest van onszelf).

Met tips en adviezen over het inbouwen van rust, ontspanning en beweging. Aandacht voor wat voeding en mindset met ons kan doen.

Voor de vrouw die zelfbewust is en bereid is om zelf stappen te ondernemen.

Een vrouw die de touwtjes zelf in handen neemt.

Een vrouw die bereid is om nog steeds te leren, zelfs met vallen en opstaan.

Een vrouw die zichzelf respecteert en eert om wie zij is.

Een vrouw die oog heeft voor haar lijf

Een vrouw die leeft naar haar behoeftes

Een vrouw, met een heel levensverhaal, met fijne en minder fijne kanten

Een vrouw met beschadigingen en geluksmomenten

Een wereldwijze vrouw die haar verhaal en inzichten mag delen

Een vrouw waar jongeren van mogen leren

Een vrouw waar organisaties blij mee mogen zijn en die naar waarde wordt ingezet

Maar het allerbelangrijkste: “Een vrouw die blij is met zichzelf”

Voor de mooie vrouw die jij bent.

Even terug naar het nu. Mijn krant heb ik inmiddels uitgelezen. Mijn blog is geschreven. Ik heb in een MenokuurConsult een supergesprek gehad met een leeftijdsgenoot …. en de ochtend is nog niet eens voorbij.

Vanmorgen zat ik nog niet in de flow, maar nu denk dat het vandaag wel goed komt met me. Op mijn eigen tempo. Stapje voor stapje iets doen van mijn lijstje, terwijl ik dat wat ik nodig heb, respecteer. Mezelf stretchend en uitdagend om nog net dat kleine stapje extra te doen.

Hoe kom jij tegemoet aan je eigen wensen en voel jij je ook nog goed over wat er verder nog van je wordt verwacht?

Ik ben benieuwd naar jouw verhaal:-)

Hartelijke groet,

Judith